Ailemden çok abimin çocuğu geçer, babam bile onun fikirlerine değer verir. Sonuçta çevremize ilk üniversite okuyan o, hem sadece okumakla da kalmamış, akademisi olmuş. Önceleri beni hep görseler de, son yıllarda değişti. Artık hiçbir şeyi beğenmiyor; "Başına ne iş geliyor İstanbul’da? Neden devlete geçmiyorsun? KPSS çalışmıyorsun?" diye sürekli sorular yöneltiliyor.
Bu tarz sıkıştırmalar beni rahatsız ediyordu. Önceden görüşmeyi veya telefonlaşmayı iple çekerdim. Ama abisinin her görüşmeye sıkıştırma yapma potansiyeli beni endişelendiriyor. Bu durumda kendi kendime, "Bugün nereden sıkıştıracak bakalım?" diye düşünüyorum. Anne babam da ondan etkilenip beni sıkıştırıyorlar çoğu zaman, bu yüzden de saçma sapan bir haldeyim.
Kocamla da bu sıkıştırmalar esnasında tanıştım. Lise arkadaşım evlenmişti, onların aracılığıyla tanıştık ve ilerleyen süreçte evlenmeye karar verdik. Askerlik dönüşü evlenecektik, kurban bayramını da düğün tarihi olarak belirledik, 2016'nın başında askere gitti. Ancak dönüşünde işinden ihraç edildi. Abim hemen dedi ki, "Ortalık düzelsin, sonra evlenirsiniz. Acele etmeyin, yakında düzelir her şey." Ama biz kurban bayramında evlendik.
Düğünümüzü, eşim işsizken ve kurban bayramında ihraç olduktan sonra yaptık. Aksilik çıkmadı, eşim birkaç hafta sonra yeni bir iş buldu. Ben de oturduğumuz binada çocuklara ders veriyor, ilkokul derslerine yardımcı oluyorum. Aynı zamanda tanıdıklarıma katalog üzerinden çamaşır satışı yapıyorum.
Evliliğimiz çok şükür iyi gidiyor. Bir tane kızımız oldu, adı Sultan. Bizi tanıştıran arkadaşlardan biri cezaevinde, diğeri yurtdışına çıktı. Rabbim, en kısa zamanda ayrılara kavuştursun.
