Sıradışı zamanlardan geçiyoruz, ancak hayat devam ediyor; doğumlar, ölümler ve düğünler. Bizim düğünümüz de sıradışı oldu; düğün salonumuz hapishaneydi. Davetlilerimiz arasında, orada bulunan tutuklular ve yakınları vardı. Şimdi baştan başlayalım.
Babam, 15 Temmuz sonrasında gözaltına alındı. Birkaç mahkemeye çıktı ve ceza aldı. Onu ziyarete gidip gelmeye devam ettim. Bu ziyaretler sırasında, bekleme kolonlarında uzun zamanlar geçirdim. Müstakbel eşimle burada tanıştım ve zamanla ilişkimiz ciddi bir noktaya geldi. Uygun bir zamanda babama durumu anlattım. Kız, babamın koğuş arkadaşıydı. Babamların uygun görmesiyle iş resmiyete döküldü. Babamın ceza alması bile düğünümüzü grup yapmamıza engel olamadı. Babam, bey ve kayınbiraderim, törene katılabilecekleri bir tören düzenlemişlerdi.
Tören, basit bir etkinlikti. Düğünden önceki açık görüşte, cezaevinde ayrılmış bir salonda düzenledik. Ben takım elbisemi giydim, müstakbel eşim de gelinliğini giydi. Görüşe her zamanki gibi gittik. İdare ile görüşmüştük, onlar sağ olsunlar çok problem çıkarmadılar. Ziyaretçiler zaten sararken duymuştum içerden gönder zaten biliyordu. Konuşan bir abi dua etti, dinimizi kaydetti. Tören sırasında zeytine yapılmış bilezik ve kolye takıldı. Yüzümüzdeki gülümsemeler içimizdeki mutluluğu yansıtıyordu. Ailemizin ellerini öptük ve gardiyan tarafından fotoğraflar çekildi. Kantinden çikolata ve meyve suyu dağıttık, neredeyse herkes aldı. 📸🍫
Takip eden günlerde dışarıda, düğünde hapishanedeki tadı alamadık. Ben eşim hamile olduğu için masum bir hayatın başlamasını bekliyoruz. Adını koyacağımız günü sabırsızlıkla bekliyoruz. 🤰🍼
